دربرابر دوست (دل نوشته های نغز با الهام از کلام بزرگان )

دربرابر دوست

(دل نوشته های نغز  با الهام  از کلام بزرگان )

بخش پنجم

 

                                                               گردآوری و تألیف: حسین کوچکیان فرد      

مقدمه

بشر در طول تاریخ و به منظور فهماندم منظور خود به یکدیگر از اصوات دهان و گلو بهره جست و رفته رفته زبان را به عنوان یک وسیله در خدمت ابراز بیان و سپس احساسات درونی بکار گرفت، اما زبان از یک ابزار ساده تجاوز کرد به گونه ای که با گذشت اعصار و قرون، زبان از انسان پیشی گرفت به طوری که امروزه برای درک این مخدوم بشری، انسان می بایست هزاران راه را طی نماید. زیرا زبان از صاحب خود پیچیدگی بیشتر یافته است به طوریکه در انواع وجود از لفظی، ذهنی، واقعی و کتبی که سابق براین می شناختیم و دو مقوله وجود رسانه ای و مجازی که اکنون به آن افزوده اند، در اکثر اشکال وجود زبان پیچیده تر از واقعیت هایی خارجی همان موارد شده است .

..... یکی از ابعاد افسون زبان باتلاق کلی گویی است که انسان امروزی را در خود بلعیده و رهایش نمی سازد. لذا برای رهایی از این کویریات و سراب های زندگی نیاز است تا قدری در سایه سار کلام موزوم و آهنگین و نیز واژگان نغز سر و صورت روح خود را بشوییم تا بدانیم که وجود واقعی ما خود برتر از هر وجودی است. ......

 

(1)

 

بیشتر غُصه های ما

از قصه های خیالی ماست

پس بدان اگر فرهاد باشی

همه چیز شیرین است

کسی هرگز نمیداند

چه سازی میزند فردا

. زندگی را دریاب  ...پس

️

جمع باید کرد اجزا را به عشق

تا شوی خوش چون سمرقند و دمشق

 

 

(2)

 

از عجایب اینکه

ما همچون یک آهن‌ربای زنده هستیم

هر چیزی که در زندگی به سمت‌مان می‌آید،

به طرز شگفت‌انگیزی با افکارِ غالب‌در ما هماهنگ است

ما تنها آنچه را که دائما به آن فکر می کنیم راجذب خواهید کرد

🔃

اگر عالم همه پرخار باشد

دل عاشق همه گلزار باشد

وگر بی‌کار گردد چرخ گردون

جهان عاشقان بر کار باشد

همه غمگین شوند و جان عاشق

لطیف و خرم و عیار باشد

 

(3)

 

غم و‌افسوس به انسان فرصت اندیشه نمی دهد

پس برای نادان نگه داشتن انسان

کافی است

 شادی را از او بگیری

 و اندوهگینش سازی

به هر دیگی که می‌جوشد میاور کاسه و منشین

که هر دیگی که می‌جوشد درون چیزی دگر دارد

نه هر کلکی شکر دارد نه هر زیری زبر دارد

نه هر چشمی نظر دارد نه هر بحری گهر دارد

 

(4)

 

ﻫﯿﭻ کس و ﭼﯿﺰﯼ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ

ﺍﻧﺪﯾﺸﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺭﺍ ﺑه ﺍﺳﺎﺭﺕ گیرد،

مگر ﺧﻮﺩ فرد،

 ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ڪﻪ ﺗﺎﺑﻊ ﺍﺣﺴﺎﺳﺎﺕ، ﻋﻮﺍﻃﻒ ﻭ ﺳﺨﻨﺎﻥ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ می شود...

اُشکوفه‌ها شکفته وز چشم بد نهفته

غیرت مرا بگفته می خور دهان میالا

ای جان چو رو نمودی جان و دلم ربودی

چون مشتری تو بودی قیمت گرفت کالا

 

 

 

(5)

 

آنجایی که جهان به آرزوهای ما پاسخ نمی دهد

همانجائیست که ما نمیشناسیمش

بیهوده ادعای دانایی نکنیم

 و برویم بسمت شناخت حقیقی حق

 

•┈┈•✾••✾•┈┈•

دست از طلب ندارم تا کام من برآید

یا تن رسد به جانان یا جان ز تن برآید

بنمای رخ که خلقی واله شوند و حیران

بگشای لب که فریاد از مرد و زن برآید

 

 

 

(6)

 

خوشحالی یعنی

لبخند زدن در سختی ها

و آگاهی از توانایی به دوش کشیدن مشکلات

خوشحالی یعنی حضور کامل در هستی

و چشم دوختن به عظمتی بی پایان

و توانایی گفتن یک آری بزرگ به زندگی

 

 

همه در جنبش و دائم در آرام

نه آغاز یکی پیدا نه انجام

به زیر پردهٔ هر ذره پنهان

جمال جانفزای روی جانان

 

 

(7)

 

برای همسایه خود چراغ آرزو کنیم

قطعاً از نور آن حوالی خانه ما نیز روشن‌تر می‌شود

🦋

باد تندست و چراغم ابتری

زو بگیرانم چراغ دیگری

هم‌چو عارف کن تن ناقص چراغ

شمع دل افروخت از بهر فراغ26

نقل و استفاده از مطالب با ذکر منبع و رعایت قوانین مربوط به کپی‌رایت آزاد است

مشتاق دریافت نظرات شما گرامیان : [e-mail]

 

 

دربرابر دوست (دل نوشته های نغز با الهام از کلام بزرگان ) بخش چهارم

گردآوری و تألیف: حسین کوچکیان فرد      

مقدمه

ادبیات بستری برای بالندگی روح، جان و حیات انسان است که ارتباط مستقیم آن با زبان می باشد. امروزه یکی از ابعاد هستی شناسی در کنار طول، عرض، ارتفاع و زمان، بی گمان زبان قرار دارد زیرا زبان موجبات حلول محتوا بر هستی می باشد و درک ما از هستی را زبان مشخص می کنند حتی در اندرون خویشتن خویش نیز ما در بند زبان هستیم و اگر احساس حضوری خود را که جز خودمان به آن آگاهی نداریم در قالب زبان نریزیم به خویش نمی توانیم منتقل نماییم و از همین رو همه هستی در ساحت انسان تنها از طریق زبان معنی پیدا می کند.

حال در این بین زبان ها با یکدیگر در میزان انتقال احساس انسان به خود و دیگران متفاوتند و این بستگی به انسان های با احساسی دارد که در طی اعصار و قرون در یک زبان اندیشه ورزیده اند و به بیان احساسات پرداخته اند و این دایره روشنایی را در جهان تاریکی بیشتر گسترانیده اند که اوج این روشنگری خود را در ادبیات هر زبان نشان می دهد و شاید زبان فارسی به واسطه کسانی که طی سالیان دراز به بلندای تاریخ بیان احساس خود را در این زبان به ظهور رسانده اند از ظرفیت بالایی برای بیان احساسات و در نتیجه رهایی از بند تن و جهان جامدات و سکوت به بعد احساس و حضور مؤثر بوده اند و دریغ است که عمر را با پرداختن به این نغمه ها از بند نیستی به هستی نیاوریم  ......

  

 (1)

 

اگر این نکته را بیآموزیم که آنچه برای ما خوب است لزومی ندارد برای دیگران هم خوب باشد،

 آن‌گاه دنیایی شادتر و خوشایندتر

 خواهیم داشت

.

                                                          

 به جهان خرم از آنم که جهان خرم ازوست

عاشقم بر همه عالم که همه عالم ازوست

به غنیمت شمر ای دوست دم عیسی صبح

تا دل مرده مگر زنده کنی کاین دم ازوست

نه فلک راست مسلم نه ملک را حاصل

آنچه در سر سویدای بنی‌آدم ازوست

 

 

(2)

 

اگر تمامی علوم و دانشمندانِ جهان جمع شوند

 نمی توانند یک فنجان چایی به صبحانه دیروزِ ما اضافه کنند.

پس سراغِ گذشته نرویم و پشتِ فرمانِ زندگی نگاهمان به جلو باشد

 و در قبرستان خاطرات گذشته زندگی نکنیم

 

                                                           

از دی که گذشت هیچ ازو یاد مکن

فردا که نیامده ست فریاد مکن

برنامده و گذشته بنیاد مکن

حالی خوش باش و عمر بر باد مکن

 

 

(3)

راهکاری عملی برای کنترل عصبانیت:

 ۱.در حالت خشم دست ها از کنترل بخش منطقی عقل خارج می شود

 آنها را به پشت کمر ببریم ودر هم حلقه کنیم .

این روش در اروپا به دانش اموزان یاد داده می شود و میزان خشونت فیزیکی را می کاهد.

۲.تنفس عمیق دیافراگمی و شمارش اعداد چیزی خوشایند

 مثل شکلات یا نام عزیزانمان با کندی

 

                                                           

دنیا نیرزد آنکه پریشان کنی دلی

زنهار بد مکن که نکردست عاقلی

این پنج روزه مهلت ایام آدمی

آزار مردمان نکند جز مغفلی

باری نظر به خاک عزیزان رفته کن

تا مجمل وجود ببینی مفصلی

 

 (4)

 

 

حس خوبیست در لحظه‌ هجوم غم، ناامیدی یا پریشانی

 بی هوا کسی سر راه انسان سبز شود

 وکلامش؛ نگاهش؛ حتی نوشته‌اش

 آرامش ، شادی و امید به زندگی مان بریزد

....فقط از دستِ خدا برمی‌آید آن آدم را برای آن لحظه‌ خاص‌ سرِ راه زندگی ما قراردهد....

 خدایا ما را نیز واسطه ی خوب شدن حال دیگران قرار بده

                                                                               

 

ﺑﺸﻨﻮ ﺍﺯ ﻣﻦ،

ﭘﯿﺶ ﭼﺸﻢ ﻣﺮﺩ ﻓﺮﺩﺍ،

ﺯﻧﺪﮔﺎﻧﯽ – ﺧﻮﺍﻩ ﺗﯿﺮﻩ، ﺧﻮﺍﻩ ﺭﻭﺷﻦ -

ﻫﺴﺖ ﺯﯾﺒﺎ، ﻫﺴﺖ ﺯﯾﺒﺎ، ﻫﺴﺖ ﺯﯾﺒﺎ ...

 

 

(5)

 

 

 

 

ﺳﺮﻋﺖ ﺁﻫﻮ 90 و شیر 57 km  در ساعت ﺍﺳﺖ.

اما ﺗﺮﺱ ﺁﻫﻮ ﺑﺎﻋﺚ می شود مدام به "پشت ﺳﺮ" ﻧﮕﺎﻩ و ﻃﻌﻤه ﺷﯿﺮ شود

ﺍﯾﻦ ﻗﺼﻪ ﯼ ﺧﯿﻠﯽ ﺍﺯ ﺁﺩﻡ ﻫﺎ کهﺑﻪ توانایشاﻥ ایمان ندارند

و با مرور ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺍﺯ ﺯﻧﺪگی از حال ﻋﻘﺐ مانده

ﻭ ﺁﯾﻨﺪﻩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﻣﯽ ﺩﻫند 

             

 

مهتری گر به کام شیر در است

شو خطر کن ز کام شیر بجوی

یا بزرگی و عز و نعمت و جاه

یا چو مردانت مرگ روباروی

 

 

 

 

(6)

 

از عجایب اینکه

ما همچون یک آهن‌ربای زنده ایم!

هر چه در زندگی به سمت‌مان می‌آید فقط

 آنچه که با افکارِ غالب‌ ما هماهنگ است را جذب می کنیم

... ما تنها هر چه که دائما به آن فکر می کنیم راجذب خواهید کرد! 

 

                                                         

 

اگر عالم همه پرخار باشد

دل عاشق همه گلزار باشد

همه غمگین شوند و جان عاشق

لطیف و خرم و عیار باشد

 

 

 

(7)

 



از کسى نصیحت و اندرز بپذیر که حاضرید

 جای خود را  با او عوض کند

        

هر مرد شتربان اویس قرنی نیست

هر شیشه ی گلرنگ عقیق یمنی نیست

هر سنگ و گلی گوهر نایاب نگردد

هر احمد و محمود رسول مدنی نیست

بر مرده دلان پند مده خویش میازار

زیرا که ابوجهل مسلمان شدنی نیست25

 

 

 

نقل و استفاده از مطالب با ذکر منبع و رعایت قوانین مربوط به کپی‌رایت آزاد است

مشتاق دریافت نظرات شما گرامیان : [e-mail]

                                        

دربرابر دوست (دل نوشته های نغز با الهام از کلام بزرگان ) بخش سوم

                           گردآوری و تألیف: حسین کوچکیان فرد          

 

مقدمه

انسان از ناکجا آباد بدون آنکه خود بخواهد به زیر این گنبد دوار هبوط کرده است و باز بدون آنکه بخواهد به جایی که هیچ چیزی از آن نمی داند از این نشئه برده خواهد شد و در این دو راهی هستی که چون کاروانسرایی بیش نیست و همه دنیای ماست چند روزی رحل اقامت می گستراند. پس در این گذرگاه چه خوب که یادگاریی نیک برجا گذارد و چه چیز زیباتر و نیک تر از نغمه های درون می تواند باشد که دلالت بر بی آلایشی خارج از زمان و مکان دارد. در حالی که متعلق به همه عصرها، نسل ها و مکان هاست و هیچ رنگ تعلق نمی پذیرد و در سخنان نغز تجلی می یابد که بر پاکی و راه رسیدن به این پاکی و بی تکلفی بیان می شود و ادبیات ما ایرانیان به علت شدن تاریخی مان مملو از این سخنان و مفاهیم بلند است ... و قطره ای از آن را به همراه کلام بی تکلف بر در دوست عرضه می دارم .....

 

(1)

 

بخواهیم اطرافمان را افراد اهل دانش احاطه کند

 تا همچون رود که از محیط شکل ، طعم و کاربری میگیرد به انان شبیه شویم

 و خطاهایمان به حداقل برسد

 وبا زحمت اندک از حاصل تلاش شان بهره مند شویم

 

                   

***

 

 

ما شقایق های باران خورده ایم

سیلی ناحق فراوان خورده ایم

ساقه احساسمان خشکیده است

زخم ها از تیغ و طوفان خورده ایم

تا چه بوده تاکنون تقصیرما

تا چه باشد بعد از این تقدیرمان

 

 

(2)

روش نیکی کردن را بیآموزیم ...

 هر بار اندکی اما مستمر تا فرد توان جبران آن را داشته باشد.

 افراد شایسته که توان جبران و قدردانی نیکی ما را ندارند از ما دور خواهند شد…

 و اشخاص معمولی نیز به دشمن و بدگو تبدیل می شوند .

 .. پس نیکی باید اندک و دلخواه فرد باشد.

***

                                                    

زان یار دلنوازم شکریست با شکایت

گر نکته دان عشقی بشنو تو این حکایت

بی مزد بود و منت هر خدمتی که کردم

یا رب مباد کس را مخدوم بی عنایت

چشمت به غمزه ما را خون خورد و می‌پسندی

جانا روا نباشد خونریز را حمایت

 

 

 

 

(3)

چگونگی انتخاب درست رابیاموزیم

 برای این منظور هوش به تنهایی کافی نیست و حس تشخیص خوب و خوبتر هم لازم است

 وگرنه بسیارند کسانی که با پشتکار و دانش کافی انتخاب بد داشته اند

 .... حس تشخیص از سلیقه خوب و داوری درست بدست می آید

 

***

 دوری که در او آمدن و رفتنِ ماست

او را نه بدایت نه نهایت پیداست

کس می نزند دمی در این معنی راست

کاین آمدن از کجا و رفتن به کجاست

 

 

 (4)

قانون شکل گیری یک رفتار در انسان:

توام بودن یک کار با لذت یا رفتار به تابعیت از جمع که به مدت حداقل سی روز تکرار شود

 و تغییر آن نیز باحرکت معکوس

 یعنی دقت بر ترک آن با سختی

 یا بودن در جمعی که آن رفتار را نکوهش می کنند

 حداقل سی روز

***

 

سحرگه ره روی در سرزمینی

همی‌گفت این معما با قرینی

که ای صوفی شراب آن گه شود صاف

که در شیشه برآرد (بماند) اربعینی

خدا زان خرقه بیزار است صد بار

که صد بت باشدش در آستینی

مروت گر چه نامی بی‌نشان است

نیازی عرضه کن بر نازنینی

 

 

(5)

بارها با دیدن یک رفتار از شخصی،

 او را خوب یا بد پنداشته ایم

 در حالی که خلقیات چیزی است که در روح فرد رسوخ کرده

 و رفتار و عملکرد دایمی است

 و با دیدن آن عمل به کرات می توان در باره اش داوری کرد

 پس هیچگاه یک یا چند رفتار فرد را مبنای خوبی یا بدی اش قرار ندهیم

 

***

 

بیا تا قدر یک دیگر بدانیم

که تا ناگه ز یک دیگر نمانیم

کریمان جان فدای دوست کردند

سگی بگذار ما هم مردمانیم

غرض‌ها تیره دارد دوستی را

غرض‌ها را چرا از دل نرانیم

 

 

(6)

هیچگاه عیب دیگران را به رخشان نکشیم

 بویژه نزدیکان اعم از دوست یا خویشاوند

 و در صورتی که بیان عیب فردی را لازم دانستیم

 قبل از عیب حداقل سه موردخوبی او را بیان کنیم

 و اگر محاسن او را به تعداد نیافتیم

 قطعا از گفت و بیان عیب او باید خودداری کنیم

      ***               

                                     

بیا تا مونس هم یار هم غمخوار هم باشیم

انیس جان غم فرسودهٔ بیمار هم باشیم

شب آید شمع هم گردیم و بهر یکدیگر سوزیم

شود چون روز دست و پای هم در کار هم باشیم

دوای هم شفای هم برای هم فدای هم

دل هم جان هم جانان هم دلدار هم باشیم

بهم یکتن شویم و یکدل و یکرنگ و یک پیشه

سری در کار هم آریم و دوش بار هم باشیم

 

(7)

خوشبختی و موفقیت در کارو زندگی فرمول و راه حل بی نهایت ساده ای دارد

 اول ببینیم در چه زمینه ای به دنبال آن هستیم

 دوم فردی که به این موقعیت رسیده است را پیدا کنیم

 و سوم او را زیر نظر بگیریم

 و همه سکنات و حرکت وی را ما هم انجام دهیم

آنگاه چنین خواهیم شد

    ***       

 

ساحل افتاده گفت

 گرچه بسی زیستم

هیچ نه معلوم شد آه که من چیستم

موج ز خود رفته ی

 تیز خرامید و گفت

هستم اگر میروم

گر نروم نیستم  22

 

نقل و استفاده از مطالب با ذکر منبع و رعایت قوانین مربوط به کپی‌رایت آزاد است

مشتاق دریافت نظرات شما گرامیان : [e-mail]