دربرابر دوست (دل نوشته های نغز با الهام از کلام بزرگان ) بخش سوم

                           گردآوری و تألیف: حسین کوچکیان فرد          

 

مقدمه

انسان از ناکجا آباد بدون آنکه خود بخواهد به زیر این گنبد دوار هبوط کرده است و باز بدون آنکه بخواهد به جایی که هیچ چیزی از آن نمی داند از این نشئه برده خواهد شد و در این دو راهی هستی که چون کاروانسرایی بیش نیست و همه دنیای ماست چند روزی رحل اقامت می گستراند. پس در این گذرگاه چه خوب که یادگاریی نیک برجا گذارد و چه چیز زیباتر و نیک تر از نغمه های درون می تواند باشد که دلالت بر بی آلایشی خارج از زمان و مکان دارد. در حالی که متعلق به همه عصرها، نسل ها و مکان هاست و هیچ رنگ تعلق نمی پذیرد و در سخنان نغز تجلی می یابد که بر پاکی و راه رسیدن به این پاکی و بی تکلفی بیان می شود و ادبیات ما ایرانیان به علت شدن تاریخی مان مملو از این سخنان و مفاهیم بلند است ... و قطره ای از آن را به همراه کلام بی تکلف بر در دوست عرضه می دارم .....

 

(1)

 

بخواهیم اطرافمان را افراد اهل دانش احاطه کند

 تا همچون رود که از محیط شکل ، طعم و کاربری میگیرد به انان شبیه شویم

 و خطاهایمان به حداقل برسد

 وبا زحمت اندک از حاصل تلاش شان بهره مند شویم

 

                   

***

 

 

ما شقایق های باران خورده ایم

سیلی ناحق فراوان خورده ایم

ساقه احساسمان خشکیده است

زخم ها از تیغ و طوفان خورده ایم

تا چه بوده تاکنون تقصیرما

تا چه باشد بعد از این تقدیرمان

 

 

(2)

روش نیکی کردن را بیآموزیم ...

 هر بار اندکی اما مستمر تا فرد توان جبران آن را داشته باشد.

 افراد شایسته که توان جبران و قدردانی نیکی ما را ندارند از ما دور خواهند شد…

 و اشخاص معمولی نیز به دشمن و بدگو تبدیل می شوند .

 .. پس نیکی باید اندک و دلخواه فرد باشد.

***

                                                    

زان یار دلنوازم شکریست با شکایت

گر نکته دان عشقی بشنو تو این حکایت

بی مزد بود و منت هر خدمتی که کردم

یا رب مباد کس را مخدوم بی عنایت

چشمت به غمزه ما را خون خورد و می‌پسندی

جانا روا نباشد خونریز را حمایت

 

 

 

 

(3)

چگونگی انتخاب درست رابیاموزیم

 برای این منظور هوش به تنهایی کافی نیست و حس تشخیص خوب و خوبتر هم لازم است

 وگرنه بسیارند کسانی که با پشتکار و دانش کافی انتخاب بد داشته اند

 .... حس تشخیص از سلیقه خوب و داوری درست بدست می آید

 

***

 دوری که در او آمدن و رفتنِ ماست

او را نه بدایت نه نهایت پیداست

کس می نزند دمی در این معنی راست

کاین آمدن از کجا و رفتن به کجاست

 

 

 (4)

قانون شکل گیری یک رفتار در انسان:

توام بودن یک کار با لذت یا رفتار به تابعیت از جمع که به مدت حداقل سی روز تکرار شود

 و تغییر آن نیز باحرکت معکوس

 یعنی دقت بر ترک آن با سختی

 یا بودن در جمعی که آن رفتار را نکوهش می کنند

 حداقل سی روز

***

 

سحرگه ره روی در سرزمینی

همی‌گفت این معما با قرینی

که ای صوفی شراب آن گه شود صاف

که در شیشه برآرد (بماند) اربعینی

خدا زان خرقه بیزار است صد بار

که صد بت باشدش در آستینی

مروت گر چه نامی بی‌نشان است

نیازی عرضه کن بر نازنینی

 

 

(5)

بارها با دیدن یک رفتار از شخصی،

 او را خوب یا بد پنداشته ایم

 در حالی که خلقیات چیزی است که در روح فرد رسوخ کرده

 و رفتار و عملکرد دایمی است

 و با دیدن آن عمل به کرات می توان در باره اش داوری کرد

 پس هیچگاه یک یا چند رفتار فرد را مبنای خوبی یا بدی اش قرار ندهیم

 

***

 

بیا تا قدر یک دیگر بدانیم

که تا ناگه ز یک دیگر نمانیم

کریمان جان فدای دوست کردند

سگی بگذار ما هم مردمانیم

غرض‌ها تیره دارد دوستی را

غرض‌ها را چرا از دل نرانیم

 

 

(6)

هیچگاه عیب دیگران را به رخشان نکشیم

 بویژه نزدیکان اعم از دوست یا خویشاوند

 و در صورتی که بیان عیب فردی را لازم دانستیم

 قبل از عیب حداقل سه موردخوبی او را بیان کنیم

 و اگر محاسن او را به تعداد نیافتیم

 قطعا از گفت و بیان عیب او باید خودداری کنیم

      ***               

                                     

بیا تا مونس هم یار هم غمخوار هم باشیم

انیس جان غم فرسودهٔ بیمار هم باشیم

شب آید شمع هم گردیم و بهر یکدیگر سوزیم

شود چون روز دست و پای هم در کار هم باشیم

دوای هم شفای هم برای هم فدای هم

دل هم جان هم جانان هم دلدار هم باشیم

بهم یکتن شویم و یکدل و یکرنگ و یک پیشه

سری در کار هم آریم و دوش بار هم باشیم

 

(7)

خوشبختی و موفقیت در کارو زندگی فرمول و راه حل بی نهایت ساده ای دارد

 اول ببینیم در چه زمینه ای به دنبال آن هستیم

 دوم فردی که به این موقعیت رسیده است را پیدا کنیم

 و سوم او را زیر نظر بگیریم

 و همه سکنات و حرکت وی را ما هم انجام دهیم

آنگاه چنین خواهیم شد

    ***       

 

ساحل افتاده گفت

 گرچه بسی زیستم

هیچ نه معلوم شد آه که من چیستم

موج ز خود رفته ی

 تیز خرامید و گفت

هستم اگر میروم

گر نروم نیستم  22

 

نقل و استفاده از مطالب با ذکر منبع و رعایت قوانین مربوط به کپی‌رایت آزاد است

مشتاق دریافت نظرات شما گرامیان : [e-mail]