سرمایه اجتماعی موجد حفظ و بهبود فضای های زیست شهری بویژه در مدیریت کلانشهرها

حسین کوچکیان فرد

       امروزه رهایی از عقب ماندگی و ورود به جرگه توسعه یافتگی و از رهگذر آن ارتقای سطح زندگی و بهبود محیط زیست شهری ، اولین و مهمترین هدف آرمانی جوامع ، بویژه کشورهای کمتر توسعه یافته می باشد . روشهای دستیابی به این مقصود مشتمل اند بر نظریه های مبتنی به عوامل و فاکتورهایی که با توسعه اقتصادی صرف ، توسعه توأمان اقتصادی و زیست محیطی و در نهایت توسعه بر مبنای سازه های اجتماعی ، زیست محیطی و اقتصادی یا توسعه پایدار ، تئوریزه شده اند .

       بکارگیری هریک از نظریه های فوق بسته به درجه توسعه یافتگی و توانایی در تأمین هزینه های فن آوری نوین ، سطح فرهنگ و مشارکت پذیری جوامع متفاوت می باشد ، از اینرو برای جبران کاستی های مادی جهت حفظ و ارتقای محیط زیست شهری و طبیعی می توان از سرمایه های ژرف تر و بکرتری همچون سرمایه اجتماعی مدد جست .

      حصول به سرمایه اجتماعی از طریق اصلاح مشارکت جویانه مناسبات اجتماعی با هماهنگ کردن انگیزه های شخصی و منافع ملی ، ایجاد زیرساخت های لازم برای افزایش اعتماد عمومی و مشارکت اجتماعی برای سودمندی هر چه بیشتر برنامه های توسعه و رضایت از آن با مشارکت خودانگیخته مردم به شکل فردی و یا سازمان یافته در قالب نهادهای غیر دولتی به سمت حفظ و حراست از زندگی سالم در محیط زیست شهری و طبیعی می تواند محقق شود .351-

نقل و استفاده از مطالب با ذکر منبع و رعایت قوانین مربوط به کپی‌رایت آزاد است

) مشتاق دریافت نظرات شما گرامیان : ([e-mail]